En op 9 September 2002 ligt in Nederland z'n 6de Nederlandstalige album, Zonder jou, in de winkels. Het is gemastered door Matt Butler in de Abbey Road Studio's in Londen, dezelfde studio waar The Beatles platen ooit zijn opgenomen. Matt Butler werkt trouwens ook nog met Paul McCartney. De eerste single van het album heet Heel Mijn Leven. Deze is vanaf 18 augustus verkrijgbaar. Zelf zegt hij over zijn nieuwe album: "Een topalbum. Het beste album tot nu toe. Het is een stuk volwassener."

 

De successtory begint eigenlijk als Jantje een jaar of zes is en een buurjongetje van hem zei: "Jan, ik weet wat leuks". Wat was het nou? Hij ging 1 keer per maand oude kranten ophalen in Volendam. Heel veel kinderen deden dat, want nadat ze die kranten hadden opgehaald kregen ze een patatje. Dat zag ik wel zitten. 

 

En elke keer als je had geholpen kreeg je ook nog vijf kruisjes of zo. Dat werd bijgehouden op een kruisjeslijst en als je dan bijvoorbeeld 200 kruisjes had mocht je gratis mee met een uitstapje. En ja, in de bus zongen we natuurlijk altijd liedjes."

En toen al viel de stem van Jantje Smit op tussen de stemmen van de andere kinderen. Dus: "Toen zei meester Beumer: "Is dat niks voor jou Jan, om in het koor te komen". Hij dirigeerde namelijk ook een kinderkoor, De Zangertjes van Volendam. "Mij best", zei ik. Ik vond zingen altijd leuk. Vroeger wilde ik altijd al zanger worden."

Dan fantaseerde hij hoe het zou zijn als al die mensen om je heen komen staan om een handtekening te vragen?

 

"En nu heb ik het zelf. Dankzij BZN. Want zij kwamen met het idee om een jongetje van mijn leeftijd, een jaar of tien, uit het koor een duet op te laten nemen met Carola. In het koor zaten drie jongetjes van tien die een beetje een goede stem hadden. Maar ze kozen alle vier, Jack Veerman, Jan Keizer, Jan Tuyp en Meester Beumer voor mij. Dus toen heb ik dat duet opgenomen met BZN, Mama. Nou, en dat werd dus een gigantisch succes. En daarna mocht ik een solosingle opnemen. Ik dacht eerst: leuk, een liedje opnemen, klaar. Maar een tijdje later kom ik uit school en mijn buurvrouw houdt me aan. Normaal liep ik altijd door het grasveld, maar in enen moest ik van haar een heel andere weg nemen. Goed, ik loop de hoek om en ik zie opeens een gigantisch spandoek aan de muur: "Jan, gefeliciteerd met je eerste plaats". Toen was m'n single, Ik Zing Dit Lied Voor Jou Alleen, van niets op nummer 1 gekomen."

 

Hij wist nog niks van hitparades, gouden platen en interviews. Voetballen vond hij veel leuker. Dat is inmiddels allemaal anders. Na 6 Nederlandstalige albums, een Engelstalig album, vijf Duitstalige albums, weet Jan Smit inmiddels wel wat het is om een succesvolle carrière te hebben. Vooral het afgelopen jaar schoot Jan Smit de hoogte in. Niet alleen letterlijk - hij is maar liefst 17 centimeter gegroeid - ook figuurlijk: in Duitsland en in omringende landen als Italië, Oostenrijk, Denemarken en zelfs Frankrijk is hij razend populair. Maar Jan Smit wil meer. Hij wil betrokken zijn bij z'n eigen carrière. Daarom is het feit dat het titelstuk van het album, Zonder Jou, door hem zelf is geschreven, voor hem misschien nog wel een groter succes dan alle gouden en platina platen bij elkaar. Hij herinnert zich dat hij het schreef: 

"Het was 5 november, we zaten in Venetië. Toen ben ik gaan zitten, had ik een riedeltje in mijn hoofd, ik denk: dit moet ik opschrijven. Heb ik meteen m'n laptop gepakt. Recorder aan, tjak, ingezongen. Daar ben ik mee aan de slag gegaan. En toen we met dit album begonnen, heb ik gezegd: "Luister hier even naar. Dit is van mij". Nou ja, dat werd goed gekeurd."

Inmiddels heeft hij al 4 nummers klaar.

 

Maar ook voor Jan Smit is zijn carrière niet zaligmakend. Er is meer in het leven dan dat. Daarom heeft hij ook niet lang getwijfeld toen hij werd gevraagd voor het ambt van ambassadeur van SOS Kinderdorpen. Hij zegt daarover:

 

"Kinderen die hun moeder en vader zijn kwijt geraakt of die zijn achtergelaten komen in een SOS Kinderdorp terecht. Dat is ook echt een dorp, met een stuk of vijfendertig huizen en een school. In elk huis heb je een moeder en negen of tien kinderen. Die moeder verzorgt die kinderen tot ze zelfstandig zijn. Voor SOS heb ik een dorp bezocht in Bangkok. Dat heeft heel veel indruk op me gemaakt. Op de terugweg zijn we naar Jordanië gegaan en daar heb ik ook nog een dorp bezocht, in Aman."

Hoewel hij meer dan de helft van het jaar niet in zijn eigen bedje slaapt, zelfs zijn vakantie een paar keer wordt onderbroken voor een tv show in Italië, Duitsland of Oostenrijk, beseft hij heel goed dat hij een lot uit de loterij heeft getrokken. Het reizen vindt hij een van de leukste dingen. 

"Niet iedereen van mijn leeftijd komt in Thailand en Amerika en Zuid Afrika, heel Europa. Maar het mooiste vind ik nog dat mensen steun hebben aan mijn muziek. Dat heb je eerst helemaal niet in de gaten. Maar dat gaat heel ver heb ik gemerkt. Ik kreeg bijvoorbeeld een brief van een moeder. Haar dochter was heel ernstig ziek. Zij was zo ziek dat ze het niet meer op kon brengen om verder te leven. Ze zei, schreef die mevrouw: "Mam, ik heb geen zin meer om verder te leven. Ik kan het niet meer opbrengen." Nou, toen kreeg ze mijn cd op een bandje en volgens die mevrouw zei ze een paar dagen later: "Mam, ik wil er weer tegen aan. We gaan er voor." Die moeder zei dat dat door mijn liedje kwam. Dat doet me heel veel. Eigenlijk beschouw ik m'n hele carrière als een hoogtepunt." 

 

Toch, ondanks alles, blijft Jan Smit gewoon Jan Smit. En de bekendheid neemt hij voor lief, maar als het aan hem lag, hoefde dat allemaal niet hoor. 

"Mensen behandelen mij als, hoe moet ik het zeggen, als een speciaal iemand, maar dat wil ik helemaal niet. In het begin vond ik het wel raar dat iedereen naar je keek, maar na verloop van tijd merk je dat niet eens meer. Je weet toch dat je wordt bekeken. Wat moet je doen? Moet je dan steeds met je hoofd naar beneden lopen of zo? Dan zie je niets."