We schrijven 1994 (zoals je leest). Een volstrekt kansloos Arnhems rockbandje besluit uit balorigheid en frustratie mee te doen aan een VPRO-radio-competitie, doopt zich voor de gelegenheid om tot De Zingende Fresia’s en hun, op ludieke wijze verbouwde uitvoering van het legendarische Hazes-nummer De Glimlach Van Een Kind is zomaar meerdere malen te horen op het toen nog trendsettende Radio 3. De geur van dit bescheiden succes doet het illustere 4-tal besluiten de ingeslagen weg verder te bewandelen. Of beter: te behardlopen! En niet zonder gevolgen. Jaren later zijn De Zingende Fresia’s nauwelijks meer weg te denken uit de agenda’s van dorpsfeesten, festivals, cafés, zalen, borrelboten en voetbalstadions. En ja: overdrijven kunnen ze nog steeds...

 

Uiteraard is er in de afgelopen jaren veel gebeurd. Een wereldtournee langs Nederlandse ‘wereldsteden’, spraakmakende acties, hilarische radio- en tv-optredens, legendarische Mega Fresia Super Feesten, onverwachte bandwisselingen en gastoptredens, een notering in hét alternatief voor de Mega Top 100, de Moordlijst, een item in 4 In Het Land naar aanleiding van een toiletconcert voor Congo - de band heeft het allemaal glansrijk en met een nimmer aflatende knipoog doorstaan en zag tussendoor ook nog eens kans 5 cd’s en meerdere singles uit te brengen.

 

DE BAND

 

Geen band zo leuk of er vindt wel eens een wisseling van de wacht plaats (het fossiel The Rolling Stones daargelaten uiteraard, maar die zijn eigenlijk ook niet leuk dus dat scheelt). Maar van achteromkijken krijg je pijn in je nek (en is gevaarlijk want je ziet niet wat er voor je gebeurt) maar daar komt bij: dat was toen en dit is nu. En ‘nu’ rockt de band als nooit tevoren. De euh... ‘vetste’ ritmesectie van de lage landen, De Vakslager op drums en John de Wolf op bas, hakken en plukken er onverstoorbaar maar retestrak op los. Samen met de angstaanjagend goede nieuwe gitarist Mario di Snario (conservatorium!), krijgt het begrip ‘gitaarheld’ een compleet nieuwe dimensie. En wel eentje die ruimte laat voor kolderieke soli en subtiele intermezzo’s. Eentje ook die de met een goddelijk lijf en dito haardos gezegende zanger DoDo Fresia alle ruimte geeft om zijn combinatie van macho-sterrengedrag, bij vlagen loepzuivere zangpartijen en interactieve publieksparticipatie voor het voetlicht te brengen (Jaja... ‘interactieve publieksparticipatie’ is dubbelop maar dat past wel bij DoDo, vandaar...).

 

DE MUZIEK

 

Nu we weten hoe goed en mooi en knap en stoer de muzikanten individueel eigenlijk wel niet zijn, zijn we waar we wezen willen: DE MUZIEK. Een zalig meezingbare en hoogst aanstekelijke mix van al of niet onherstelbaar verbouwde smartlappen en piratenpop, minstens zo sterk eigen werk en waar nodig en gewenst, een combinatie van die twee. Alles verpakt in een heerlijke over-the-top-show vol humor, gekkigheid, improvisaties, stand-up-comedy en unieke smartlapperij van het meezingbaarste soort en geschikt voor alle gezindten en leeftijden. Want iedereen kan Willeke Albertis’ Samen Zijn meezingen, iedereen weet dat Smurfen door een waterkraan kunnen, iedereen is bekend met het fenomeen Jantje Smit, iedereen zich herinnert in wie ‘Zij’ gelooft, volgens Andre Hazes. En na 1 x De Fresia’s gezien en gehoord te hebben, weet iedereen ook hoe onze bassist heet en wat De Vakslager voor massaal antwoord verwacht na de vraag ‘Wat Zegt U?’. 

 

DE FRESIA’S LIVE!!!

 

Allemaal gelul natuurlijk. Informatieve maar uiteindelijk nietszeggende verkooppraatjes. Want De Zingende Fresia’s is vooral een LIVE-BAND! Een band die je in levende lijve moet hebben ondergaan om ze echt op hun onschatbare waarde te kunnen schatten. En het spreekt voor zich dat met een flinke portie ADHD in de gelederen, het gehele podium meestal al na 3 nummer nat is van het zweet van zo’n beetje alle bandleden want stilstaan of -zitten is er niet bij. Zelfs niet voor de op zich toch wat meer plaatsgebonden Vakslager en ons aller John de Wolf. Tot slot mag de aankleding, van de sokken van De Vakslager tot de deodorant van de zanger en de snor van Mario di Snario, en van het opvallende decor tot de vele lichteffecten, ego-risers en absurde podiumattributen, niet onvermeld blijven. Het uiteindelijke resultaat: een bepaald indrukwekkend te noemen audiovisuele belevenis van ongekende vrolijkheid waarbij zelfs de meest chagrijnig-notoire barhanger een goedkeurende glimlach niet kan onderdrukken. En als hij merkt dat het hele publiek eensgezind uit z’n dak gaat, zal ook hij al snel denken ‘gelukkig, er is toch nog ergens vrede op aarde!’ Waarna hij zich op overtuigende wijze in het feestgedrang zal storten...

 

Aangezien voor 99,9% van de optredens de kwalificatie ‘succesvol’ een understatement is en de band misschien wel duizenden optredens heeft gedaan, gaat het veels te ver die hier allemaal op te sommen. En dan kunnen we natuurlijk, om op te scheppen, de megagrote optredens tijdens de TT-Nacht Assen, De Vierdaagsefeesten Nijmegen, Festival Maarheeze, Beatpop Meedhuizen, Donderdag Meppeldag Meppel, Veenhoop, Oerkracht, Zwarte Cross Halle, Isidorushoeve, Elastiek Hilvarenbeek, Daverdagen Ruinerwold, Sunsation Middelstum, Diverse Bevrijdingsfestivals, Nacht van Steenwijk, Kraokfestival Loon Op Zand enzo wel noemen, maar daarmee zouden we een beetje tekort doen aan de vele, minstens zo geslaagde optredens in kleinere gelegenheden en cafés. Want waar de Fresia’s ook staan, ze spelen zichzelf en het publiek het hemd van het lijf. Meestal zelfs letterlijk!

 

Het moge duidelijk zijn: De band is domweg niet meer weg te denken uit het festival-, feesttenten en zalencircuit (met zo nu en dan tussendoor een akelig gezellig kroegtoertje of toiletconcert) en als de voortekenen ons niet bedriegen, wordt de stijgende lijn vooralsnog moeiteloos doorgezet met nieuwe nummers, excentrieke bewerkingen van klassiekers, ludieke acties en vooral veel spraakmakende liveshow!